در برنامه روضة الزهراء اجرا شد

تجلیل مادران شهدا و تشییع شهید گمنام توسط بانوان خادمیار رضوی

بانوان خادمیار کانون ایثار و شهادت کانون های خدمت رضوی استان فارس با همکاری مسئولین مجموعه فرهنگی مدینة النبی شیراز آئین روضة الزهراء را همراه با تجلیل از مادران شهدا و تشییع شهید گمنام در مدینه النبی شیراز انجام دادند ، همزمانی این مراسم با ایام فاطمیه و سوگواری در ایام شهادت دخت گرامی نبی مکرم اسلام حال و هوایی رضوی و فاطمی به این مراسم داد.
اشتراک گذاری:
لینک کوتاه
تصویر تجلیل مادران شهدا و تشییع شهید گمنام توسط بانوان خادمیار رضوی

به گزارش خبرنگاران گروه جامعه گزارش خبر، این مراسم با روایتگری دبیر کانون ایثار و شهادت کانون های خدمت رضوی استان فارس همراه بود و از مادران شهدایی که آسمانی شدند و پیکر فرزند شهیدشان را ندیدند نیز تجلیل به عمل آمد.

رقیه جوکار دبیر کانون ایثار و شهادت کانون های خدمت رضوی استان فارس ضمن ارج نهادن به منزلت شهیدان و خانواده معظم آنان و بعد از شنیدن خاطراتی از شهیدان توسط مادران معظم شان، در این مراسم با تجلیل از مادران شهدای گمنام اظهار داشت: هر گاه پیکر شهیدی گمنام از دوران دفاع مقدس روی شانه های مردم شهر همراه با بغضی گره خورده، تشییع می شود به این بیاندیشیم که شاید این شهید ، فرزند مادری باشد که در انتظار پیکر فرزندش سالها چشم به در داشته ، اشک ریخته و آه کشیده و بدون آنکه این انتظار به سرانجام برسد دیده از جهان بسته و آسمانی شده است.

جوکار ادامه داد: عطر شهادت با ورود به گلزار شهدا به آسانی قابل استشمام است. وارد که می شویم ، غربت سی و چند ساله این شهیدان را به راحتی می توانیم با غربت یک هزار و چند صد ساله مادرشان، « زهرا (س)» گره بزنیم. تابوتی از جنس استقامت و مقاومت ، از جنس انتظار یک مادر، یک پدر و شاید یک همسر و فرزند؛ انتظاری که با گمنامی شهید ناتمام باقی ماند را در پیش رو داریم که باید از این عزیزان درس ایثار و شهادت بگیریم.

حسینیه مدینة النبی شیراز همچنین میزبان مراسم عزاداری ام نظام هستی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بود که باحضور خانواده شهید کرباسی و جمعی از مادران شهید همراه شد.

مراسمی که گروه سرود دختران در آن سنگ تمام گذاشتند و خانم رقیه جوکار دبیر کانون ایثار و شهادت کانون های خدمت رضوی استان فارس در فضایی آمیخته با اشک و آه روایتگری کم نظیری از مادران شهدایی کردند که آسمانی شدند و پیکر فرزند شهیدشان را ندیدند.